NEFSİMİZE LAYIK OLAN TEKME

Çakalın biri geziyor; karnı acıkmış. Karşısına aslan çıkmasın mı… Çakal (Eyvah, diyor, kısmet ararken kısmet olduk…) Aslan bakıyor ki çakal korkusundan titriyor, acımış. Çakal boynunu bükmüş; kaçamaz ki kaçsın. Aslan: (Ne arıyorsun burada?) diyor. (Karnım acıktı.) (Gel, senin karnını doyurayım.) Çakal aslanın arkasına düşmüş, gidiyorlar. Bir mer’a’ya geliyorlar. Aslan: (Bunlardan birini beğen) diyor. Çakal: (Peki) diyor. At eti lezzetli olurmuş, onu istiyor… Aslan çakala: (geç karşıma, diyor, gözlerime bak, ikisi de kızarmış mı?) Çakal cevap veriyor: (Kızarmış), (Arkama geç, bakalım kıçım girip girip çıkıyor mu?), (Girip girip çıkıyor). Aslan çakaldan bu cevabı alınca atın üstüne atılmış, hayvancağızı parçalayıp çakal’a bırakmış, gitmiş. Çakal adamakıllı karnını doyurmuş. Ordan ayrılıp giderken bir tilkiye rast gelmiş. Tilki bakıyor ki çakalın karnı şiş, soruyor: (Nasıl doyurdun karnını?), (Ben bir sanat öğrendim ki artık benim için aç kalmak yok. Saldıracağım hayvan ne kadar büyük olursa olsun, bir hamlede gitti…), (Nereye gitti?), (Görürsün sen…) Çakal tilkiyi mer’a’ya götürür, (Bu otlayan hayvanlardan hangisini beğeniyorsan söyle, derhal üstüne atılayım!), (Vazgeç çakal kardeş, bunların canlısından vazgeçtim, bana senin yediğin atın artıkları yeter…) diyorsa da tilki, çakal ona: (Geç karşıma, bak bakalım gözlerim kızardı mı?) diyor. Tilki: (Kızarmadı…) diyor. Çakal kızıyor: (Kızardı de, be!), (Peki kızardı.), (Arkama geç, bak kıçım varıp varıp geliyor mu?), (Hayır, bir şey yok…), (Varıp varıp geliyor de, be!.), (Peki, varıp varıp geliyor…). Bunun üzerine çakal atın üstüne atlıyor. At bakıyor ki üstüne bir çakal geliyor, bir tekme atınca çakalın ağzını burnunu dağıtıyor. Tilki, yere serilen çakala bakıyor ki hakikaten gözleri kan çanağına dönmüş, (Tamam diyor, şimdi gözlerin kızardı). Arkasına bakıyor çakalın ki, arkası da can çekişme zorundan girip girip çıkıyor, (Hah, bu da tamam; her iki dediğin de oldu…) diyor. Nefsimize de böyle bir tepik lâzım.