MANEVİYAT TAHSİLİ

Evliyaullahın bir çoklarının zahiri medrese tahsili yoktur.Bazıları ancak namaz kılacak kadar sureleri bilirler.Ancak öyle sözler ağızlarından dökülür ki medrese alimi şaşar.Sormuşlar: S. – Sizden doğan (hâl)e ve doğuşların Allah tarafından verilen bir mevhibe olduğuna inanamıyorlar; çünkü tahsîliniz yok. (Tahsîlsiz bir adamdan böyle şeyler doğar mı? O, bu sözleri anlayamaz bile) diyorlar. Hazret cevap verir: – Bizi tahsîlsiz zannediyorlar amma, ben bu ilmi 18 yaşımdan beri tahsîl ederim. Bu ilim, medrese ilmi, mektep bilgisi değil. 22 sene (âcîz) tahsîl ettim. 13 senedir de (aşk) tahsîl ediyorum. Bundan sonra bir (âcîz) tahsîli daha var. Allah tahsîli başka: Tahsîl edeyim derken, sen tahsîl olunup yok olacaksın. Mektep tahsîli vakta, saata tâbi: Sabahleyin mektebe gidersin; filân saatta dönersin yahut şu kadar sene tahsîl eder, şahâdet-nâme alırsın. Hâlbuki bu ilmin şahâdet-nâme’si, mektebe başlar başlamaz verilir. Mânevî tahsîlin ne saati var ne dakikası… Yerken, içerken, uyurken, yatarken, hiç durmadan devam eder. Bu münasebetle şu doğuşu veriyoruz: Bu yol sevdadan geçer, Sevenler “lâ”dan geçer, Âşıkların yolları, Daim Mevlâdan geçer. Burada koyar canı, Arzu eden Cânânı; Âsümandan geçerken, Yıldız olur seyranı. Onu görür her nücum, Ederler ona hücum; Geçen şamdan olmuş, Dudakları da bir mum. Geceyi gündüz eder, Işığı dümdüz eder; Uzaktan seyir eden, Hâlimizi söz eder. Nidem, meşrebi değil, Âşık mezhebi değil; Burda âşıklar okur, Çocuk mektebi değil. (Kürsü)de durur Rahman, Sever, eder imtihan; Şahadetname yazar, Yazdığı mürekkep: kan. Kalemi dürter cana, Kâğıdı boyar kana; Bu bir aşk âlemidir, Benzemiyor irfana. Bilinmez akıl ile İlm ile, “nakil” ile. Zümrüdüanka kuşu Bağlanır mı kıl ile?.. Varma, seni parçalar, Ateşi seni dağlar; (Emre) eğlendirmeye, Durmaz candan nay çalar.