EBTER SÖZÜ

Kur'anda zikredilen "Ebter" sözünden ne anlamak gerekir. – Kur’ân’da “Kevser” sûresinde “ebter”likten bahsolunuyor; bu nedir? – Ben Arapça bilmem; sûreyi Türkçe’ye çevirin de mânâyı bütünü ile anlayalım. – “Biz sana “Kevser”i verdik; bunun için namaz kıl ve kurban boğazla, Asıl ebter, sana buğz edendir.” Emre – Hz. Muhammed’in veya Allah’ın sözleri tohuma benzer. Bu tohum, o sözleri anlayanların kafasında ağaç olur ve meyva verir. Meyva, anlayan kimselerin bu sözleri şerh ve tefsîr etmesidir. “Ebter”in mânâsı nedir? – “Ebter” Arapça’da kuyruğu kesik erkek hayvan ve nesli kesilmiş insan demektir. Emre – Hz. Muhammed ebter değildir. O maddî bir varlık değil, bir “hâl”dir, “Hâl-i Muhammedî”dir. İşte ona inanan, onu seven insanlar onun çocuklarıdır. Hz. Muhammed’e “ebter!” diyenler de ebter değildir; çünkü onların “hâl”i de devam edip duruyor, zira bazı insanların hâli de onların hâlinin çocuklarıdır. Onlar “İlâhî Âlem”e giden yolda ebterdirler; sırf kendi menfaatlerini düşünürler. Bunların kimseye faydası dokunmaz. Bunlar dünyaperest, yani nefisperesttirler. Âhiret de bir dünyadır. Âhiret’e “öbür dünya” demiyorlar mı? Demek ki, maksadımız, gâyemiz “Cemâlullah” değil de, sırf “âhiret” ise, o da bir dünyaperestlik olmuş olmuyor mu? Îlâhî aşk insana kendini de unutturur, dünyasını da. Allah âşıkı, herkesin ihyâ olduğunu ister; kendini düşünemez. Kendi menfaatini düşünen başkasının ihyâ olduğunu istemeyen, ebterdir. Çünkü bizim devamımız, bizden başkaları, bizden sonrakilerdir. Onları istemiyorsak, orada kesildik, ebedîliğe devam edemedik demektir. İşte ebterlik budur. Benim ilk sanatım nalbantlıktır. Dükkânımıza, nallanmak için birçok hayvan getirirlerdi. Bunlar arasında taylı kısraklar, merkepler, katırlar da vardı. Dükkânda kışın mangal da bulunurdu. Taylar her şey gibi mangalı da koklar, derken devirirlerdi. İsterdim ki hayvancağızın gönlü olsun; ben de dökülen ateşleri toplamağa, külleri temizlemeğe râzıydım. Dikkat ederdim, doğuran kısraklar kimseyi incitmezdi. Hâlbuki katırlar, yanlarına yaklaşan tayları veya sıpaları ısırırdı. İşte bu hâli kıskanan, ebter; yayan, ebter değildir. Hz. Muhammed, öğrendiği ilmi ümmetine, yani bütün insanlara yayıyor. Onun ahlâkı ebter bir ahlâk değil. Bunun içindir ki Muhammed’e ve onun gibi olanlara ölüm yoktur.