Tasavvufu benimseyen ibnül vakt(vaktin çocuğu)
olmalıdır.Bunun anlamı şudur:Olgun insan vaktin çocuğudur,yani geçmişi veya
geleceği değil , sadece içinde bulunduğu anı düşünür veonu en iyi şekilde
değerlendirmeye çalışır.Geçen geçmiştir.gelecekten emin olamayız.Tek sermayemiz
, şu içinde bulunduğumuz andır.Onu iyi değerlendirirsek ve her ana bu gözle
bakarsak, kendiliğinden bütün zamanları dolu geçireceğiz demektir.
Bu dinamik bir anlayıştır.”her nefes son nefes olabilir.”Böyle
düşünen kimse aktif,hareketli, gafletten ve tembellikten uzak, yapıcı ve
gayretli insan olacaktır.
Geçen geçmiştir
an-ı müstakbelse mübhemdir
Hayatından nasibin
bir şu geçmek isteyen demdir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder