Tasavvufta asıl amaç manevi olgunluk ve güzel ahlaka ulaşmaktır.İntisap bu yolda atılmış bir adımdır.Bu yola ŞUUR ve GAYRET süreci başlatılmış olur.Buna bağlı olarak kullukta ve işlerde bir duyarlılık halinin devreye girmesi beklenir.İntisabın manevi kurtuluşa vesile olan tarafı bu sürecin başlatılmış olmasına bağlıdır.Bunun aksine , insanın ilim ve amelden alıkoyacak bir intisap anlayışı elbette yanlıştır.
İntisaptan sonra asıl gayret kişinin kendine düşecektir.Kur'an ayeti gayet açıktır:"Kim zerre miktarı hayır işlemişse onu, kim de zerre miktarı şer işlemişse onu görecektir"(Zilzal 99/8-9)
Şeyh sadece yol gösterir, mürid takıldığı zaman elinden tutar; yoksa onun adına görevlerini yapıvermez.İntisaptan sonra gevşeklik ve laubalilik söz konusu değildir.Aksine sorumluluk ve ciddiyet daha da artar.Şu meşhur ölçü manalıdır:"Baba himmet" diyerek şeyhinden özel bir kayırma ve kolaycılık bekleyen müride karşı şeyhan cevabı " oğul hizmet" olacaktır.Buradaki "hizmet" kavramını asla şeyhin nefsine hizmet olarak algılamayalım.
İhtiyaç duyarak, bilinçli bir şekilde yapılan intisapve bunun gerektirdiği sorumlulukları idrak etmek takdire değer bir davranış ise, modaya uymak,intisaplı görünmek veya intisap ederek herşeyin halloluvereceğini beklemek yanlıştır.Bağdatlı Ruhi şöyle der:
"Gör Zahidi kim sahib-i irşad olayım der
Dün mektebevardı bugün üstad olayım der.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder