Taşların, kütüğün Efendimiz(sav) ile konuşması malumdur. Cansız dediğimiz cemaddan nükte işitmek bu ümmetin havassından da vaki olur. Nefahatül Üns'de zikredilir ki:Şeyh Ebul AbbasHariri ile Şeyh Abdullah Kurbani pazar yerine gidip Şeyh Abdullah'ın çocuğunun içine bevl edeceği bir cam kavanoz (ördek) alırlar. Onları tanıyan sülehadan bazı zevat onlara katılmışlar ve yemek için bir yere oturmuşlar. Şerbet almaya karar vermişler. Ve bu şerbeti, henüz kullanılmamış olan o ördeğin içine koymuşlar. Diğerleri yemekten sonra dağılmışlar. Ördekten bir ses gelmiş, demiş ki:"Hak Teala'nın salih kulları benim içimden bir şey yedikten sonra ben Allah hakkı için sidiğe ve murdar şeylere mahal olmam".Bu sadayı müteakip o şişe Şeyh Abdullah'ın elinden fırlayıp parça parça olmuş. Bu vakıayı Şeyh Muhyidin-i Arabi hazretlerine nakletmişler o hazret buyurmuştur ki "Siz ördeğin vaaz ve irşadından gafil olmuşsunuz. Onun maksudu sizin tevehhüm ettiğiniz gibi değildir. Bir çok kaplar vardır ki , sizden efdal olan zevat ondan taam yemişler ve yine murdar şeylere mahal olmuşlardır. Onun maksudu "Gönülleriniz Hakk'ın marifetine mahal olduktan sonra ona ağyar muhabbeti koymayınız! "demek idi. Ve kırılması dahi huzr-u Hakk da kendi varlığınızı kırınız demektir."...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder