" Allah onların kalblerini düzeltti"(Muhammed suresi 47/2). Süluk yolunda olan mürid, hazır olan dünya nimetlerinin hazzını terk ederse(riyazetle, zühdle) Hak teala bu hazlara karşılık olarak o müridin kalbine bir başka misli olmayan haz ve zevk verir.
Riyazet ve mücahede sülukun tamamlanması ile son bulur. Kemalata ulaştıktan sonra riyazete hacet kalmaz.Bu konuda Hz. Abdülkadir'in şu hali anlatılır. İhtiyar bir kadın yanında küçük çocuğu olduğu halde Hz. Pir'in huzuruna geldi ve dedi ki:"Oğlumun gönlünü sana ziyade mütemayil gördüm. Ben kendi hakkımdan vazgeçtim sana hizmet etsin". Hz. Gavs o çocuğu müridliğe kabul etti ve ona riyazet ve mücahedeyi emretti. Bir kaç gün sonra kadın oğlunu görmeye geldi gördü ki arpa ekmeği yer. Az yemekten ve uykusuzluktan vücudu zayıflamış. Oradan kalkan kadın Hz. Şeyhin huzuruna girdiğinde şeyhin önünde kuş kemiklerinden dolayı bir kap gördü ve Hz. Şeyhe hitaben:"Efendim sen kuş etlerini yiyorsun, benim oğlum arpa ekmeği yiyor" dedi. Hz.Şeyh elini o kemiklerin üzerine koydu ve "KUMİ Bİ İZNİLLAHİ TEALA ELLEZİ YUHYİL İZAME VE HİYE REMİM (Çürümüş kemikleri dirilten Allah Teala'nın izniyle kalkınız" dedi. O kuşlar dirilip ötmeye başladılar. Hz.Şeyh bu keramet sonrasında kadına buyurdu ki:"Senin oğlunda böyle olduğu vakit her ne isterse yesin"
Bu makamda olan evliyaullah üç meşrep üzerinedir.
Bir kısmı bu makama geldikten sonra dünyevi huzuzattan çekinmez. Bir kısmı dünyevi hazlara hiç iltifat etmez. Bir kısmı da mazen dünyevi hazlardan çekinir bazen çekinmez. Hz.Mevlana efendimiz,bu makama geldikten sonra dünyevi hazlara iltifat etmeyenlerdendir. Buyurmuştur ki "Kırk yıldan beri yemek benim midemde uyumamıştır"Mevlana efendimiz yanında sarı helile denilen gayet acı bir maddeyi ağzına atmasındaki hikmeti, müridan Çelebi Hüsameddin efendimize sordular.Mübarek şöyle buyurdu: Hz. Hüdavendigar'ın riyazeti bir mertebededir ki, suyun ağızlarında değil, boğazlarından dahi geçerken leziz olarak geçmesini istemezler, belki buruk ve acı olmasını isterler"...
Riyazet ve mücahede sülukun tamamlanması ile son bulur. Kemalata ulaştıktan sonra riyazete hacet kalmaz.Bu konuda Hz. Abdülkadir'in şu hali anlatılır. İhtiyar bir kadın yanında küçük çocuğu olduğu halde Hz. Pir'in huzuruna geldi ve dedi ki:"Oğlumun gönlünü sana ziyade mütemayil gördüm. Ben kendi hakkımdan vazgeçtim sana hizmet etsin". Hz. Gavs o çocuğu müridliğe kabul etti ve ona riyazet ve mücahedeyi emretti. Bir kaç gün sonra kadın oğlunu görmeye geldi gördü ki arpa ekmeği yer. Az yemekten ve uykusuzluktan vücudu zayıflamış. Oradan kalkan kadın Hz. Şeyhin huzuruna girdiğinde şeyhin önünde kuş kemiklerinden dolayı bir kap gördü ve Hz. Şeyhe hitaben:"Efendim sen kuş etlerini yiyorsun, benim oğlum arpa ekmeği yiyor" dedi. Hz.Şeyh elini o kemiklerin üzerine koydu ve "KUMİ Bİ İZNİLLAHİ TEALA ELLEZİ YUHYİL İZAME VE HİYE REMİM (Çürümüş kemikleri dirilten Allah Teala'nın izniyle kalkınız" dedi. O kuşlar dirilip ötmeye başladılar. Hz.Şeyh bu keramet sonrasında kadına buyurdu ki:"Senin oğlunda böyle olduğu vakit her ne isterse yesin"
Bu makamda olan evliyaullah üç meşrep üzerinedir.
Bir kısmı bu makama geldikten sonra dünyevi huzuzattan çekinmez. Bir kısmı dünyevi hazlara hiç iltifat etmez. Bir kısmı da mazen dünyevi hazlardan çekinir bazen çekinmez. Hz.Mevlana efendimiz,bu makama geldikten sonra dünyevi hazlara iltifat etmeyenlerdendir. Buyurmuştur ki "Kırk yıldan beri yemek benim midemde uyumamıştır"Mevlana efendimiz yanında sarı helile denilen gayet acı bir maddeyi ağzına atmasındaki hikmeti, müridan Çelebi Hüsameddin efendimize sordular.Mübarek şöyle buyurdu: Hz. Hüdavendigar'ın riyazeti bir mertebededir ki, suyun ağızlarında değil, boğazlarından dahi geçerken leziz olarak geçmesini istemezler, belki buruk ve acı olmasını isterler"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder