20 Aralık 2019 Cuma

İÇ DÜNYAYI TARİF

İnsanın zahiri cesed ve batını ise kendi nefsidir. Bu nefsin mertebeleri vardır:
Birinci mertebesi nefsi emmaredir ki bu nefis daima kendi hazzına ve lezzetine müteveccihdir ve kendisini hiçbir kayıt ile mukayyed bilmez. Kibir, ucub, kin, hased, gazap, şehvet ve cimrilik gibi bir çok fena sıfatı hoş görür. Bu sıfatlar hükmünü icra ettiği vakit haz ve lezzet duyar ve bunlara asla pişmanlık göstermez.
İkincisi nefsi levvamedir. Bu nefis kendisinde nefsi emmare hallerinden bir hal zahir olduğu vakit pişman olur ve kendisini levmeder,
Üçüncüsü nefsi mülhimedir. Bu nefis terbiye ile oldukça kesbi safvet etmiş ise de , eleştirilmekten rahatsızlık ve övülmekten sürur duyar.Halkın kendisini kabulünden lezzet alır.Bununla beraber onda muhabbeti ilahiyye galibdir. Meratip ve manevi makamlar gibi ruhaniyyete mütemayildir.
Dördüncüsü nefsi mutmainnedir. Nefis evvelki hallerden tecerrüd edip saf ve sade olmuştur. Fakat bazı havatır ve inkarın hücumuna maruz kalır ki, bu havatır ve inkar onun safvetini ve sadeliğini bulandırır.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder