ALVARLI EFE HAZRETLERİ(İNCİTME)

Hazer kıl! Kırma kalbin kimsenin cânını incitme!               

Esîr-i gurbet-i nâlân olan insanı incitme!              

Tarîk-i ışkda bîçâre-i hicrânı incitme!

Sabır kıl her belâya, Hâne-yi Rahman’ı incitme!

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Elin çek meyl-i dünyadan, eğer âşık isen yâre,

Muhabbet câmını nûş et, asıl Mansur gibi dâre,

Misafirsin felek bağında, bendin salma efkâre,

Düşersen bir belâya, sabır kıl; Mevla verir çâre,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Bulaşma çark-ı dünyâya, vücûdun pak u tâhirken,

Güvenme mâl u mülk ü mansıbın efnâsı zâhirken,

Nic’oldu malı Karun’un felek bağında vâfirken,

Nedir bu sendeki etvâr-ı dert gönlün misafirken,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Hasislikden elin çek, sen cömerd ol kân-ı ihsan ol!

Konuşma câhil-i nâdân ile gel ehl-i irfân ol!

Hakîr ol âlem-i zâhirde, sen mânâda sultan ol!

Karıncanın dahi hâlin gözet, dehre Süleyman ol!

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Ben insanım diyen insana düşmez şâd’u handanlık,

Düşen bî-çareyi kaldırmadır âlemde insanlık,

Hakîkat ehlinin hâlidurur dâim perîşanlık,

Bir işi etme kim gelsün sana sonra peşîmanlık,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Ehl-i irfânım deyü, her yerde bendin atma meydâna,

El elden belki üstündür, ne lâzım; uyma şeytâna,

Yakın olmak dilersen Hazret-i Hallâk-ı Ekvâna,

Cihanda tatlı dilli olması lâzımdır insâna,

Celîs-i meclis-i ehl-i hakîkat ol firâr etme!

Hevâ-yı nefsine tabi’ olan yerde karâr etme!

Tekebbürlük eden insana asla i’tibâr etme!

Sana cevr ü cefâ ederse bir keş inkisâr etme!

felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Vefâsı var mıdır gör kim sana bu çarh-ı devrânın

Eser yeller yerinde hani ya taht-ı Süleymân’ın

Yalınız adı kaldı âlem-i zâhirde Lokmân’ın

Geçer bir lahzada rü’yâ misâli ömrü insânın

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Sana bir fâ’ide yokdur bilirsin halk-ı gıybetden

Gözün aç âlemi bir bir geçersin çeşm-i ibretden

Zarar gördüm diyen gördün mü sen ehl-i muhabbetden

Yeme kul hakkını korkar isen rûz-i kıyametden

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Hakîkat bahrının gavvâsı ol terk-i mecâz eyle

Çıkar ha alma mazlûmun âhın seni i’tirâz ile

Çehil semt-i Habîb’e ey gönül azm-i Hicâz ile

Yüzün tuk hak-i payine hemen arz-ı niyâz ile

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Gönül âyînesin silmek gerekdir kalb-i âgâha

Muhabbet şemsi doğmuşken ne lazım mihr ile mâha

Ne müşkil hâcetin varsa hemân arzeyle Allah’a

Der-i Mevlâ dururken bakma LUTFÎ başka dergâha

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme!

Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Alvarlı M. Lutfî Efendi