Malikbin Eşcai (r.a) Hz.Peygamber'e geldi ve ,
"Oğlum Avf esir alındı " dedi.Peygamber Efendimiz'de kendisine,
"oğluna, Resulullah (sav) sana.la havle ve la kuvvete illa billah sözünü çokça söylemeni emrediyor, diye haber sal" dedi.
Elçi gelip ona durumu bildirdi.Avf yere kapanıp la havle ve la kuvvete illa billah demeye başladı.Kendisini yay kirişi ile bağlamışlardı.bağı çözülüp düştü.Bağlı olduğu yerden çıktı, orada bir deve gördü ve üzerine bindi.Deveyi bir yöne doğru sürmeye başladı, birden bire kendisini bağlayanların develerinin bulunduğu alanda buldu.Onlara bir sayha attı, develerin hepsi birden peşine düştüler.Avf, ebeveyninin huzuruna ansızın çıkmadı,kapıdan seslendi.Babası,
"Kabenin Rabbi'ne yemin ederim ki bu Avf'dır dedi.Bu söz üzerin annesi,
"Esefler olsun! Avf şu an esir ve deri bağlar altında acı çekmektedir" dedi.
Babası ve hizmetçileri kapıya doğru koştular.Bir de baktılar ki Avf evin bahçesini develerle doldurmuş.Sonra başından geçenleri ve develerin durumunu babasına haber verdi.Bu hal üzere babası Resulullah'a (sav) geldi,Avf'in durumunu ve develerle ilgili haberi anlattı.Bunun üzerin Resulullah Efendimiz kendisine şöyle buyurdu:
O develere, daha önce kendi develerine ne yapıyor isen , arzu ettiğin şeyi yapabilirsin.Bu hal üzerine Cenabı hakk:
"Kim Allah'dan korkarsa, Allah ona bir çıkış yolu ihsan eder ve ona beklemediği yerden rızık verir.Kim Allah'a güvenirse O,ona yeter"(Talak 65/2-3) ayetlerini indirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder