Şair, yazar Tahir Kutsi Makal onu; inandırıcı, samimi, yavaş yavaş konuşur diye tarif eder. Bir “ağabeyin” bütün vasıfları vardı üzerinde. “Kızmak, sinirlenmek seviye kaybetmektir”, derdi. “Davasında titizlik göstermeyen sürünmeye mahkumdur” sözünü inançlı ve kararlı olarak, Sadettin Bilgiç ve Aydın Bolak ile bir sofrada buluştuğumuzda daha çok tekrarlamıştı. Yiğitliğin, mertliğin, iyi yürekliliğin, samimiyetin kale duvarı gibi durduğu halk edebiyatını sever; “Halkçılık halka yükselmektir” der, halk türkülerimizi, can alıcı, hayat verici bulurdu.
Halk ozanının; “Mezarımı yol üstüne kazsınlar / Yar geçerken belki bana can gelir” deyişindeki engin anlamı tespit ettiği yazısının bir yerinde şöyle diyordu: “Önce sevgiliye, sonra, onunla kemal halinde asıl sevgiye kavuşmadıkça gönlümüzün kavgası dinmeyecek, dur-durak bilmeyecektir.” Bitmiş midir dersiniz? Biter mi Fethi Abi? Sevgisi gönlümüzde, davası düşüncemizdedir. Nice çaresizleri, binlerce yetimi okşayan ellerini öperim. …Daha çok türküleri sevmekte birleşirdik. “Türkü seven, Türk’ü sever” derdi. İnsanların birbiriyle arkadaş değil, gönüldaş olmasını isterdi.
2
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder