Bir gövde borcum
vardı toprağa verdim borcumu.
Artık toprak
düşünsün Rabbine kendi borcunu.
Ruhumun toprağa
borcu yoktur benim.
Arama toprakta
beni, ben başka yerdeyim.
Toprağım temiz
idi, temiz teslim ettim, borcumu.
Bu kâbir Rûhumla
gövdemin ayrılış yeri.
Burada arama,
burada değilim.
Azâbda değil
nârda değilim.
Sıkıntım kalmadı
artık, aç ve yoksul değilim.
Dünyâda,
haksızlık, sefâlet, açlık, şikâyet etmedim.
RABBimden bu
nedir diye.
Kırklar,
yediler, dörtler, üçlerle arkadaş idim.
Hızırla
buluştum, görüştüm, dertleştim dünyâ yüzünde.
Şikâyet etmedim
kendi hâlimden Nefsinle uğraşma, bu savaş değildir.
Kâbirde Azâbımın
esası budur.
Bırak nefsi
kendi hâline
Uğraşma onunla
yakışmaz sana.
Gövde, nefis,
ruh başka başkadır.
Yekdiğerine
karıştırıp çengelleme onları
Nefis dünyâda
kalır.
Gövde, toprakta.
Rûh gider, aslı
olan RABBi'ne...
03.07.1972
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder