TEVAZU

Bir musîbeti tatlı ve hoş görürsek, o musîbet ruhun gıdâsı olur. – Yere yakın olan nebâtın meyvasını toprak taşıyor; karpuz gibi. Nebât yükseldi mi, meyvası hem küçülür, hem de kendine yük olur. İnsanlar da böyle: Tevâzuu olan insanın ağırlığını toprak gibi olan “Gönül” taşır; başlarını yukarıya kaldıranların yükleri ise kendilerine.