Zengin bir tacirin bir oğlu vardı. Canı bal isterdi, bal yiyincede karın ağrısı tutar, zahmet çekerdi. Bir türlü çare bulunamadı. Baba son çare Sümbül Sinan hazretlerine başvurdu. Hazret hikayeyi dinledi kırk gün sonra gel dedi. Bu süre içinde çocuğun yine bal isteği bitmedi, yedikçe karın ağrısından ızdırap içinde kıvrandı. Kırk gün bitince tacir, hazretin huzuruna geldi. Şeyh çocuğun ağzına parmağını koyup "Oğul balı yeme sen" buyurdu. Baba bunu duyunca şaşırdı. Sanıyordu ki şeyh okuyacak yahut bir ilaç tavsiye edecek. Eve dönünce, çocuk bal istemeyi unuttu. Baba bunda bir sır var dedi içinden sonra huzura bal getirdiler, çocuk balı görünce feryad ederek yemeyeceğim diye bağırdı. Anne Baba bu hale şükrettiler amma konuyu çözemediler. Huzuru Şeyhe vardılar. Sizde bu kudret var iken niçin kırk gün meşakket çektik? şeyh buyurdu ki Sabr eyledik. Kırk gün bal yemedik. Bir fiili yasaklamak yetkin olursa o fiili sen icra etmeyeceksin buyurdular.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder