Acınacak taifeden birisi de şudur ki:İnsan-ı kamile tabi olurlar,sıkı bir şekilde hizmet ederler. Bir müddet sonra bir sebeble muhalefete başlarlar. İnsanı kamildeki bazı haller ona ters görünür. İnsanı kamil ne kadar izah etsede, o salik bir türlü yola gelmez. Fakirin nefsi zarureti hal ile kibir ve ucubden sabreder daima mütevazi olur; ve ruhani kuvvetten hali olan bir salik dahi insanı kamilin huzurunda tevazu vetezellül eder ve nefsi bu hal içinde sabir olur. Ne vakit ki fakire zenginlik gelir, bu sabırdan sadra geçmek ister ve kibir ve azamet gösterir. Salikde biraz kuvve-i ruhaniyyeye malik olunca, evvelki zilleti ve tevazuu bırakıp mürşidliğe kıyam eder.
İnsanın pençesi ve tırnağı olmasın. O zaman ne din düşünür, ne işinde vesözünde doğruluk. Zira kudret sahibi olunca, onun en büyük maksadı baş ve reis olmaktır.
Beşerin bela içinde olması kendi hakkında hayırlıdır. Zira o vakit nefsi mütevazi ve zelil olur ve Hakk'ın nimetlerini bilir ve "aman Allah'ım" der.
İnsanın pençesi ve tırnağı olmasın. O zaman ne din düşünür, ne işinde vesözünde doğruluk. Zira kudret sahibi olunca, onun en büyük maksadı baş ve reis olmaktır.
Beşerin bela içinde olması kendi hakkında hayırlıdır. Zira o vakit nefsi mütevazi ve zelil olur ve Hakk'ın nimetlerini bilir ve "aman Allah'ım" der.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder