TASAVVUFUN KİTABI YOKTUR

– Tasavvufun kitabı yoktur; her kitap tasavvufun. Kur’ân’ın başındaki “Elif Lâm Mim”: İşte tasavvuf. Arka tarafı, hadiiii, ordan oraya, ordan oraya. İlim, “Hâl”in kabuğudur. İlim çekirdeği kırılmadan “Hâl” meydana çıkmaz. İlimden geçmeyince, lezzet hâli tecellî etmez. Tasavvuf, lezzet demektir. Tasavvufta benlik yoktur; ilim ise daima benlik ve gururdur… Mutasavvıfların benlikleri, gururları yoktur. Onlar benliğe mahkûm olmazlar. İlim, meyvaya benzer. Hâl, yani tasavvuf da, bunu yiyip ortadan kaldırmaktır. Meyva göz önünde durdukça, yani yenmediği müddetçe lezzet zuhûr etmez. Lezzet, yedikten sonra alınır. Hâl, bundan sonradır. Tasavvuf budur. Kur’ân’da “Küllü men aleyhâ fân” diyor; yani “her şey fânî olacak da Allah’ın yüzü ondan sonra bâkî kalacak”. Her şeyin kabuğu soyulacak; bakacaksın “şey” kalmayacak. Bir doğuş bunu güzel anlatıyordu: