GÜNAH VE AF

Biz günâh işlemekte devam edersek, Allah sonra bizi affetmez değil mi? Günâh ve af şuna benzer: Kör, yemek yerken yemeğin içindeki sinekleri, böcekleri, pislikleri de yer, farkında olmaz. Aynı pislikleri her yeyişinde de yiyebilir; hep böyledir. Kör kendini mazûr görür, yahutta ne yediğini bilmez. Biz de böyleyiz: Günâhı işleriz ve onu yapmakta kendimizi haklı veya mazûr görürüz… İkinci bir defa o günâhı işleyişimiz, ya kendimizi haklı veya mazûr görüşümüzden, yahutta günâhın, fenalığın ne olduğunu bile idrâk edecek seviyeye gelmediğimizdendir. Halbuki, kör, sinekleri yerken yanında bulunup da onu seyreden bir insan ne kadar sıkıntı çeker… Bir söyler, iki söyler her vakit körün yanında bulunamaz ki… Allah’ın bizi affetmesi de buna benzer; sözünü dinlemediğimizi görünce, bizi kendi hâlimize bırakır. Biz de yaptığımız fenalıktan pişman olmazsak yahut yediğimiz sineklerden iğrenmezsek, o hâl içinde kalır gideriz.