İçdeki beş duyudan birisi de "kuvve-i vahime"dir .Bu kuvvet, görmediği yalan ve gerçek olan şeyleri nefsi insana gösterir. Gösterdiği şeyler nefsül emre mutabık olsun, olmasın, bir çok şeyleri kendinden peyda edip, gösterir ki, bunların hiçbir vecihte aslı yoktur. Meşayih ve ulema, bu kuvveti, afakta (dış alemde) olan şeytanın iç alemde olan karşılığı olarak addetmişlerdir. Efendimiz (sav) "Her kimse ile bir şeytan doğarmış, benim ile doğan şeytanı müslüman ettim" buyurmaları buna işarettir. İçteki bu şeytan sürekli yalan uydurur. Bir şeyi mevcut gösterir, halbuki o şey yoktur. Var olmayan bir şeyi de var gösterir. Bundan anlaşılır ki akla benzer, ancak asla akıl değildir. Sahte olan bir akıldır. Halis altının yanında sahtesi ne ise,gerçek aklın yanında da vahime'nin durumu aynıdır. İnsanda nefsaniyet galip geldiği vakit, akıl yerine kuvve-i vahime hüküm ferman olur ve ruhaniyet galip olduğu vakit, kuvve-i vahime mağlup olup, akıl hüküm verir. Enbiya ve onların varisleri olan evliyaullah hazeratı kuvve-i vehimelerini mağlup etmişlerdir....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder