Cenab-ı Pir Mevlana efendimiz Fihi ma fih'de buyurur:Maksudunu talep için azizin birisi halvete oturmuş idi. Ona "böyle bir yüksek istek halvetde hasıl olmaz. Halvetten dışarı çık, sana bir azizin nazarı vaki olduğu vakit o maksudun hasıl olur" dediler. "Hangisi olduğunu nasıl bileyim ?" dedi. "Git, o seni tanır ve sana nazar eyler ve alameti odur ki, nazarı senin üzerine vaki olunca elinden ibrik düşer ve bi-huş olursun. Bundan bilirsin" dediler. Öyle yaptı. Su dolu ibriği alıp, mescidin cemaatine su dağıtır ve safların arasında dolaşır idi. Bir zaman sonra onda bir hal zahir oldu ve nara vurup ibrik elinden düştü ve bi-huş olarak bir köşeye yığılıp kaldı. Halkın cümlesi gitti. Vaktaki kendine geldi ve kendini yalnız gördü. Nazar eden şahı göremedi, lakin maksuduna nail oldu"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder