Ahidlere vefa etmek aklın haassasıdır. Ahmaklarda, verdiği sözü tutmak hassasiyeti yoktur. Kendini ahdini hatırlayıp ifa eden ancak akıldır. Bir kimsenin sözünü unutması, ancak akıl nimetinin nefsaniyet perdesi altında kapatılmasıyla vaki olur, yoksa akıl, nefsaniyet üzerine galip olduğu vakit, ahidin unutulması mümkün değildir. Akılları, nefsaniyet sıfatları altında zebun olan kimseler dahi, başlarına gelen beladan dolayı tevbe ederler, sonra hırsı nefsani galip gelir, o tövbeyi unuturlar.Alkole müptela olanlar hastalandıkları zaman doktora tedavi olurlar,bu esnada içkiyi terk ederler,iyileştikten sonra evvelki çektiği ızdırapları unutup tekrar içkiye başlarlar.Ahmak felaket vaktinde "eğer bu beladan kurtulursam, bir daha bu tür işlere teşebbüs etmeyeyim"diye temennide bulunması yine ahmaklığındandır. Evvelce akl etmiş olsa idi o bela başına gelmeyecekti. Bu peşimanlıık bela ve musibetin söylettiği sözdür. Yoksa arzı vücudda bir define gibi olan aklın zuhurundan değildir....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder