Birincisi TENBELLİKTİR.Bazı kimselerin içinde Hakk yoluna süluk arzusu bulunur ise de ,tenbelliği buna mani olur.der ki:"Eğer sen şu veliye tabi olsam,bana bir takım evrad ve ezkar telkin edecek, bazı hizmetler buyuracak; ben üşenirim,bunları yapamam, iyisi mi namazımı kılar ve orucumu tutar ım vesselam".
İkincisi CİMRİLİKTİR.Eğer müridin serveti varsa, Mürşit onun mal sevgisini kat etmek için fakirlere bu malı dağıtmasını emr eder, bu ise nefsinde cimrilik olan kimsenin asla işine gelmez.
Üçüncü mani BİZLİK VE BENLİK dir.Yani hodbinlik, kibir ve enaniyettir.Bu hal ekseriye kitabi bilgileri çok ve akıllarını kamil gören kimselerde olur.Bu nedenle Veliyyi Zaman'a tabi olmaktan kaçınıp kendi nefislerini kamil görürler.Bu şuna benzer ki yük çekmek istemeyen hayvan ormana kaçar ve orada ,vahşi hayvanlara yem olur.
Nefsani ve dünyevi insanlar arasına katılan bu kimse, onlar tarafından ısırılarak hem dünyevi hem uhrevi zarara uğrar.
Hukukumuzda insanla birlikte olan hayvana ehli hayvan denir.İnsana yaklaşmayana vahşi hayvan denir.Toplum içinde insan denilen kişi Allah'ın Velileridir. insan ,onların (tealev-gelin) davetine uyarak yanlarına giderse, nefislerindeki serkeşlikler tedavi edilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder