SÜLUK EHLİNİN DİLİ

Yiğitbaşı Ahmed şemseddin Marmaravi (ö:1505) hazretleri "Hurde-i tarikat" isimli eserinde uçmaya yeni başlayanlar için bir klavuz tanzim etmişve demiştir ki: "Ey Süleyman olmak isteyen mana tahtının talipleri!Kuş dilinin ilk kelimeleri şunlardır:Öğrenip böyle konuşunuz:"Her taifenin bir dili vardır, yol ehli konuşurken dikkatli olmalı, takva üzre konuşmalıdır.Dili ile davranışı birbirine uygun olmalıdır.Mesela konuşurken şu dikkat üzre konuşmalıdır:Koza ceviz diyeler,ite kelp diyeler,kurda yırtıcı diyeler,tavşana kaçkan diyeler,eşeğe merkep yahut hımar diyeler.Yılana sürüngen yahut Hayye diyeler.Karpuza yeşil yuvarlak diyeler.Hıyara gök yemiş diyeler.Kaşığa dilşerhi veya mil'aka diyeler.Kazığa çöp, ayakkabıya izlik diyeler.Bindim demiyeler süvar oldum diyeler.İndikte ayrıldım diyeler ve kara sığıra kara hayvan ve su sığırına tonbay, domuza hınzır diyeler.Ağaya sancar, bite kehle,ve pireye kalkagan diyeler.Değneğe asa ve bıçağakesegen diyeler.Aş demeyeler, taam veya çorba diyeler, akçaya mangırve altına pul veya sarıca mangır diyeler.Sen demeye siz diye,ben demeye biz diyeler.Buna göre başka adabı ehlinden öğreneler.bunları ziyade hıfz eyleyeler" Bu tabirleri kullanırken neden ve niçin diye sorulmaz.Terbiye usulü askerlik gibidir.Başındaki terbiyeci onu bir şekilde içinden kalaylarken dilinden başlama gereği duymuştur. Bunun nedeni nedir? Aşk terbiyesinde , yolcunun düşüncesinden önce dilinin terbiye edilmesi asıldır.