Adamın birisinin dünya işlerinden arınmış, elini eteğini çekmiş çevik bir kölesi vardı. Köle her gece sabahlara kadar namaz kılardı.
Efendisi köleye dedi ki:"Ey çalışkan köle! gece kalktığın zaman beni de uyandır. Ben de abdest alıp seninle namaz kılayım.
Köle, efendisine şu cevabı verdi:"Başkasının, doğum sancısı olan bir kadını uyandırmasına gerek yok. Derdin varsa zaten uyanıksın demektir. Bu durumda gece gündüz ibadetle meşgul olursun. Eğer birinin seni uyandırması gerekirse başka birinin de işlerini yapması gerekir.
Kimde bu hasret ve dert olmazsa toprak başına saçılsın. Çünkü bu adam hakkın eri değildir. Ama kim gönül derdiyle yoğrulmuşsa hem cennetten hem de cehennemden kurtulmuştur.
Efendisi köleye dedi ki:"Ey çalışkan köle! gece kalktığın zaman beni de uyandır. Ben de abdest alıp seninle namaz kılayım.
Köle, efendisine şu cevabı verdi:"Başkasının, doğum sancısı olan bir kadını uyandırmasına gerek yok. Derdin varsa zaten uyanıksın demektir. Bu durumda gece gündüz ibadetle meşgul olursun. Eğer birinin seni uyandırması gerekirse başka birinin de işlerini yapması gerekir.
Kimde bu hasret ve dert olmazsa toprak başına saçılsın. Çünkü bu adam hakkın eri değildir. Ama kim gönül derdiyle yoğrulmuşsa hem cennetten hem de cehennemden kurtulmuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder