“Muhakkak ki o (Kur’an) alemlerin Rabbinin indirmesidir.
(Rasulüm!)Onu Ruhul Emin(Cebrail) indirdi.
Senin kalbine;uyarıcılardan olman için”(Şuara 192,193,194)
Kalb bu ayetde özel olarak zikredilmiştir.İnsan vücudunda ondan başka , hitaba ve feyze layık bir yer yoktur..Bu yüce rütbe ve yüksek lütuf diğer peygamberlerin arasında Hz.Peygamber (sav)’e tahsis edilmiştir.Çünkü o peygamberlerin kitapları levhalar ve sahifeler halinde kalblerine değil bir bütün olarak suretlerine indirilmiştir.
Vahiy ,önce efendimizin kalbine inerdi.Sonra kalbinden anlayışına ve kulağına intikal ederdi.Bu yukarıdan aşağıya iniştir ve havassın derecesidir.Avama gelince onlar ilk olarak işitirler.Böylece vahiy ilk önce onların kulaklarına , sonra anlayışlarına, sonra da kalblerine tenezzül eder/iner.İşte bu aşağıdan yukarıya doğru terakkidir.Bu müridlerin ve ehli sülukun durumudur.
İndirelen ayetler helal ve haramlara ilişkin ise Hz.Cebrail beşer suretinde vahyi getirir.Vahiy aşk ve muhabbete,ariflerin sırlarına ve remzlerine dair ise Cebrail melek suretinde gelirdi.Ruhani ve latif bir şekilde Hz.Peygamberin kalbine bağlanır,böylelikle başkaları o sırlara vakıf olmazdı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder