Tasavvuf tarihinde Allah dostları ile hayvanlar arasındaki sıcak ilişkiyi anlatan pek çok menkıbe yer alır.Mutasavvıflara göre hayvanlarla yakın ilişki;hiç de şaşırtıcı değildir..Çünkü her mahluk .Allah'ı kendi dilinde tespih eder.Nefsini arındırmış veli ,onların tesbihatını anlar ve onlara katılabilir.Sufi bir kez "nefs köpeğini dize getirip Allah'a tamamen itaat ederse,yaratılmış her şey ona itaat eder.Sufiler din büyüklerinden Ebu Medyen'e ,sufilerin yırtıcı hayvanlarla dostluğundan bahsedildiğinde :"Onu yetmiş senede kat edenleri gördüm.Kat ettiği her mesafe on yılda ortaya çıktı.Tamamını bir saatte kat edenleri gördüm.Tıpkı İbrahim b.Ethem gibi.O Allah'ın yardımıyla bir saatte kat etti".
Ebu Medyen mağribi'ye yırtıcı hayvanlar boyun eğerdi.Bir aslan bir adamın eşeğini yemişti.Şeyh ,adamı aslanın yanına götürdü ve aslanın kulağını tutarak:"Bu adamın eşeğini yediğin için ömür boyu bu adamın eşeği olacaksın"dedi ve onu adama teslim etti.Adam ölünceye kadar aslanı eşek yerine kullandı.
Şeyh Ebu Medyen bir sene evine kapanıp dışarı çıkmamıştı.Bir sene sonra çıktığında halk evinin önünde toplanmış kendilerine vaaz edilmesini bekliyorlardı.Şeyh dışarıya çıkıp bir ağacın altına oturunca ağaçtaki tüm kuşlar kaçtılar.bunun üzerine Şeyh "Benim konuşmam faydalı olsaydı bu kuşlar kaçmazdı"deyip geri döndü ve bir sene daha evine kapandı.Ondan sonra halk yine evinin önüne toplandı ve şeyhten vaaz istediler.Şeyh aynı ağacın altına geldiğinde kuşlar bu kez kaçmadılar.Şeyh sohbete başladı,vaazın hararetiyle kuşlar kanat çırptı,bir kısmı ölüp yere düştü"
Bu örneklerden anlaşılır ki sufilerin hayvanlarla olan tavırlarında kendi seyrü süluklarının durumunu anlamak ve hatalarını düzeltmek amacı taşır.Korku ,Allah'a hakiki anlamıyla itaat etmeyen için geçerlidir.Allah'a teslim olmuş kişilerin üzülmesini ve korkmasını gerektirecek hiçbir durum yoktur.Bu anlamda yaratıcının sevgisini kazanmış kişi ;tüm yaratılmışların sevgisini ve güv
enini kazanmaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder