Hak olan bir sözün mutlak söylenmesi gerekir.Ancak öfkeli iken söz söylenmemelidir.Öfke ateşi yüzünden, o söz; yakıcı bir hale gelir.Kapı ve duvar gibi , katı cisimler bile gönüldeki kırgınlık yüzünden , kişinin öfkeli halinden nasibini alır, onlar bile öfke ateşinden etkilenir.Gönül tandırından sıcak ekmek gibi çıkardığın bir söz, nasıl olur da kızgın olmaz.Eğer öfke anında söylediğin söz cisim halinde karşına çıksaydı, yakıcılığı nedeniyle elini vuramazsın.Öfke anında bir şey söyleyecekken biraz bekle, o ekmek soğusun,o öfke geçsin.Ekmek ne kadar besleyici olsa da fırından çıkar çıkmaz ağzına almayıp ağzından atarsın.
Harp meydanında Hz.Ali efendimiz yere yatırdığı kafir'in kafasını tam kesecekken,yerdeki kafir şah-ı velayetin yüzüne tükürünce şah-ı velayet kılıcını bırakarak o şahsı öldürmekten vazgeçer.Etraftakiler "Ya Ali o şahıs sana saldırsaydı seni öldürmek için hiç çekinirmiydi?niçin öldürmedin?" deyince şah-ı velayet:"Evet o kafir benim yüzümetükürünce , bu hareket nefsime ağır geldi, Allah için çektiğim kılıç nefsim ve öfkeme bulandı,Allah için öldürmem gerekirken nefsim araya girdiöfkemi dindirmek ,nefsimi tatmin için öldürmüş olacaktım.Bu sebeble vazgeçtim" dedi.
Bunu işiten kafir şehadet getirip iman etti ve kabilesinden 18 kişi de iman etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder