Ebul Abas Kasım es Seyrani diyor ki Alimleri dört sınıf üzere buldum:
a) Bir kısmı başıboş bırakılmış, yuları çözülmüş at gibi kırda bayırda koşup durmakta.Gözüne toz kaçmış bir kimse o atın üzerinde binicisi var da bir amaç uğruna koşturuyor zanneder.Peşine düşüp onu takip etmek ister.Ancak gözü toz ve dumandan etkilenmemiş olan kişi bilir ki o atın yuları çözüktür, peşine düşülmez, iuzi sürülüp gidilmez.
b)Alimlerin ikinci kısmı ise yularlarının çözülmesini isterler.Huysuzluk ederler de kendilerini alim diye göstermeye çalışırlar.Maksatları başıboş kalıp , Baş olma sevdasına düşüp başı çekmelerdir.
c-Üçüncü kısım alimler ise sarhoş deveye benzer.Ne yulardan, ne gem'den ne de yuların çözülüp gem'inin alınmasından haberi vardır.Allah'a kulluk etmenin lezzeti, tadı onları (Dünyevi meselelerden ) çekip almıştır.Onlar kendilerini ibadete kaptırmış olup daima Allah ile meşgul olurlar
d) Dördüncü kısım ise pek garip kimselerdir.Dünyanın hallerini bilirler, yuları çözülen kim?sarhoş olup kendini yitirmiş kim? Aklı başında kalan kim.Bu gurupların hepsini tanır ve bilirler.Efendimizin belirttiği "Ah ne olurdu o kardeşlerimi görseydim" diye arzuladığı kimselerdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder