Salat ü selam o kadar mühimdir ki Efendimiz Hazreti Muhammed (Sallallahu aleyhi ve sellem) bizzat kendisi de peygamberlik makamına salat ü selamda bulunmuştur. Bunu, Allah Azze ve celle'nin emrini yerine getirmek ve ümmetine örnek olmak için yapmıştır.
(Bkz. Buhari, İsti’zan, 28; Ebu Davud, Salat, 18/465; Tirmizi, Salat, 117/314; İbn-i Mace, Mesacid, 13.)
Bir mü’min, Resul-i Ekrem Efendimiz’e (Sallallahu aleyhi ve sellem) salat ve selam ederse Allah Rasulü ona daha güzeliyle (Bkz. en-Nisa, 86.) cevap verir. Bu da bir mü’mine mükafat olarak yeter. Zira Efendimiz Hazreti Muhammed (Sallallahu aleyhi ve sellem) duası Hak katında makbuldür, reddedilmez.
Resul-i Ekrem Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlardır:
“Bir kimse bana salat ü selam getirdiği zaman, onun selamına karşılık vermem için Allah Teala ruhumu iade eder.” (Ebu Davud, Menasik, 96)
“Kim kabrimin yanında bana salat ederse ben onu işitirim. Kim de uzaktan salat ederse o bana ulaştırılır.” (Beyhaki, Şuab, II, 215)
Özellikle cuma günü salat ü selam ile meşgul olmak, çok faziletli bir ibadettir.
Ebu’d-Derda (Radıyallahu Anh) anlatıyor:
Bir gün Efendimiz Hazreti Muhammed (Sallallahu aleyhi ve sellem):
“–Cuma günü bana çok salevat getirin! Çünkü o gün, meleklerin hazır ve şahid olduğu bir gündür. O gün bir kişi bana salat ettiğinde onun salatı mutlaka bana arz edilir. Salevat getirmeyi bırakıncaya kadar bu durum böyle devam eder.” buyurdular. Ben:
“–Vefatınızdan sonra da mı?” diye sordum. Resul-i Ekrem Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) :
“–Evet, vefatımdan sonra da! Allah Azze ve celle peygamberlerin vücutlarını yemeyi yeryüzüne haram kılmıştır. Allah’ın Nebisi hayattadır ve daima rızıklandırılır.” buyurdular. (İbn-i Mace, Cenaiz, 65. Bkz. Ebu Davud, Salat 201/1047, Vitir 26)
Hazret-i Ali (Kerremallahü veche) bu konuda şöyle demiştir:
"Her kim cuma günü Peygamberimiz’e yüz kere salevat getirirse kıyamet günü mahşer yerine yüzü çok güzel ve nurlu olarak gelir. İnsanlar gıptayla, «Bu zat acaba hangi ameli işliyordu?» diye birbirlerine sorarlar."
(Beyhaki, Şuabu’l-iman, III, 212)
Çokça salevat-ı şerife getirmek, Resul-i Ekrem Efendimiz’e (Sallallahu aleyhi ve sellem) duyulan muhabbetin büyüklüğüne alamettir. Bu da kişiyi neticede Allah Rasulüne yaklaştırır. Nitekim hadis-i şerifte:
“Kıyamet gününde insanların bana en yakın olanı, bana en çok salat ü selam getirendir.” buyrulmuştur. (Tirmizi, Vitir, 21/484)
(Bkz. Buhari, İsti’zan, 28; Ebu Davud, Salat, 18/465; Tirmizi, Salat, 117/314; İbn-i Mace, Mesacid, 13.)
Bir mü’min, Resul-i Ekrem Efendimiz’e (Sallallahu aleyhi ve sellem) salat ve selam ederse Allah Rasulü ona daha güzeliyle (Bkz. en-Nisa, 86.) cevap verir. Bu da bir mü’mine mükafat olarak yeter. Zira Efendimiz Hazreti Muhammed (Sallallahu aleyhi ve sellem) duası Hak katında makbuldür, reddedilmez.
Resul-i Ekrem Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlardır:
“Bir kimse bana salat ü selam getirdiği zaman, onun selamına karşılık vermem için Allah Teala ruhumu iade eder.” (Ebu Davud, Menasik, 96)
“Kim kabrimin yanında bana salat ederse ben onu işitirim. Kim de uzaktan salat ederse o bana ulaştırılır.” (Beyhaki, Şuab, II, 215)
Özellikle cuma günü salat ü selam ile meşgul olmak, çok faziletli bir ibadettir.
Ebu’d-Derda (Radıyallahu Anh) anlatıyor:
Bir gün Efendimiz Hazreti Muhammed (Sallallahu aleyhi ve sellem):
“–Cuma günü bana çok salevat getirin! Çünkü o gün, meleklerin hazır ve şahid olduğu bir gündür. O gün bir kişi bana salat ettiğinde onun salatı mutlaka bana arz edilir. Salevat getirmeyi bırakıncaya kadar bu durum böyle devam eder.” buyurdular. Ben:
“–Vefatınızdan sonra da mı?” diye sordum. Resul-i Ekrem Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) :
“–Evet, vefatımdan sonra da! Allah Azze ve celle peygamberlerin vücutlarını yemeyi yeryüzüne haram kılmıştır. Allah’ın Nebisi hayattadır ve daima rızıklandırılır.” buyurdular. (İbn-i Mace, Cenaiz, 65. Bkz. Ebu Davud, Salat 201/1047, Vitir 26)
Hazret-i Ali (Kerremallahü veche) bu konuda şöyle demiştir:
"Her kim cuma günü Peygamberimiz’e yüz kere salevat getirirse kıyamet günü mahşer yerine yüzü çok güzel ve nurlu olarak gelir. İnsanlar gıptayla, «Bu zat acaba hangi ameli işliyordu?» diye birbirlerine sorarlar."
(Beyhaki, Şuabu’l-iman, III, 212)
Çokça salevat-ı şerife getirmek, Resul-i Ekrem Efendimiz’e (Sallallahu aleyhi ve sellem) duyulan muhabbetin büyüklüğüne alamettir. Bu da kişiyi neticede Allah Rasulüne yaklaştırır. Nitekim hadis-i şerifte:
“Kıyamet gününde insanların bana en yakın olanı, bana en çok salat ü selam getirendir.” buyrulmuştur. (Tirmizi, Vitir, 21/484)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder