Muhyiddin İbni Arabi hazretlerinin ilk hocası bir kadındı. İbni Arabi hazretleri hocasını şöyle anlatır: Fatıma binti Müsenna (rahmetullahi aleyha) yetiştim. On sene sohbetlerine devam ettim. Dikkat ettim hiçbir şey yemiyordu. İnsanlar yemek olarak kapısının önüne bir şeyler koyarlarsa, onlardan ölmeyecek kadar yerdi. Ben yanına oturduğumda yüzüne bakmaya utanır, haya ederdim. Doksan yaşının üzerinde olduğu halde , kendisini gören çok genç zannederdi. Kendi halinde yaşardı. Dünya ile alakası yoktu. Kimseden bir şey istemezdi. Bir ihtiyacı olsa, görülmesi gereken bir işi olsa Fatihayı Şerifeyi okur, Hakk'ın izni ile o iş hallolurdu. Ona kalması için kendi ellerimle hurma dallarından bir ev yapmıştım.orada kalırdı.Huzuruna benden başka kimsenin girmesine müsaade etmezdi."Niçin sadece ona izin veriyorsunuz da başkalarına müsaade etmiyorsunuz?" diye sual edildiğinde cevaben buyurdu ki "Başkaları yanıma geldikleri zaman yarım olarak gelirler. Yani kendileri gelirler fakat kalpleri ; işlerinin, dünyalıklarının, evlerinin ailelerinin yanında kalır. Ancak Muhammed İbni Arabi benim evladımdır gözümün nurudur.Yanıma geldiği zaman tam gelir. Oturduğu zaman tam oturur. Diğerleri gibi geride bir şey bırakmaz. Düşünceleri, kalbi geride olmaz."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder