Başlanılmış bir işin tamama erdirilememesi.Yarım kalan sevdalar..Sayılı verilmiş nefesler nedeniyle işin bitirilememesi..Güneşin gurup etmesi.En acısıda yaşadığımız bir ömür içinde bir Allah dostuna ulaşıpta O'ndan tam faydalanamayıp O'nun göçmesi akabinde kalan yalnızlık.Aşkımızın azlığı,gayretimizin azlığı,hizmetimizin azlığı nedeniyle gölge varlıklardan kurtulamayıp O değerlerden yeterince yararlanamama.Kafirlerin cehennemde olan bu hasretleri nasıl mevcut ise seyrü süluk yolunda olanların da bu dünyada bu hasretleri hep olmuştur.Efendi'ye niçin daha fazla hizmet edemedik duygusu.Aslında Efendi'ye hizmetin aslında insanın kendi kendine hizmet olduğunu idrak edebilseydi işin rengi değişecekti.Ama "iki görme"hadisesi öyle sıkı bir bağ ki bu bağdan ancak kendilerine lütuf yapılmış olanlar kurtulabilir.Mesnevi'nin ilk onsekiz beytinde buyurulduğu gibi
GEÇTİ GÜN' DER ETMEYİZ YERSİZ KEDER/VAR OL ! EY SEN TERTEMİZ İNSAN !YETER" Vakit çok geç olmadan bari yönümüz o tarafa (Dost tarafına)dönük kalsın
Mevlana Vakfı İSKENDERUN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder