Bazı büyüklerin hayat hikayeleri içinde zikredilen anekdotlarda;hazretin içkiye müptela,zinaya mübtela v.s gibi nefsinin zebunu olmuş kişilerle ilgilendiği,onlara yardım ettiği, ikram ettiği,hizmet ettiği vakıalaarına rastlanır.
Bir insan ehli dünya ile meşgul olursa,ehli dünyanın nefsindeki soğukluk,mermerin ısıyı tükettiği gibi, insandaki aşkı ilahiyi tükettiği söylenir.Böyle söylenirken,Evliyanın günah çinde olan insanlarla meşguliyeti ,onlara sıkıntı olmaz mı? diye bir soru akla gelebilir.
Hz.Pir mevlana efendimiz buyurur ki; dünya afakı soğuk içinde donsa güneşe bundan bir tehlike gelir mi? gelmez.Zira Güneş ,hararetin kaynağıdır.Evliyaullah Hakk'ın koruması altındaki emin kimselerdir.Nefis ve nefsanilerin ona bir zararı olamaz.Bizim gibi nakıs insanlar ehli dünya ile birlikte olduğumuz vakit bize zarar verirler.Maneviyatımızı noksanlaştırırlar İman hararetimizi, küfür soğukluğuna çevirirler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder