Her insan, mertebe-i ilahiyyenin suretidir denilir.Ancak avamın kalbi mertebe-i ilahiyyeden gafildir.Avamdaki kalbe gönül denilemez.Zira gönül,Hakk'ın tecelli ettiği mahaldir.Temiz su ile abdest alınır yahut teharet yapılır.Berrak su toprağa karışıp siyah çamur olduğunda, suvardır diye çamurla abdest alınamaz.Zira çamurdaki su, toprağın mağlubudur.Mertebe-i ilahiyyeden gafil ve alemi süfliye mail olanbir gönül dahi, ten hükmüne haizdir.Böyle çamur içindeki su ile abdest caiz olmadığı gibi, cismaniyet hükmü altında zebun kalan latife-i kalb ile,manevi namaz ve huzuru Hakk'a girilemez.
"Ben yerime ve göğüme sığmadım, ve lakin taki ve naki olan müminin kalbine sığdım" hadisi kudsi'deki kalb,Peygamberin ve peygamber varisi olan evliyaullahın kalbidir.Yoksa dünya telaşı , mal kazanmak hırsı ile dolu avamın kalbi değildir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder