6 Ağustos 2019 Salı

ENBİYA VE EVLİYANIN SÖZLERİNİN MANASININ GEÇ TECELLİ ETMESİNİN HİKMETİ

Yusuf suresinin nihayetindeki ayetlerin manası şudur:"Allah Teala kafirlere, peygamberler nusretten meyus oluncaya kadar, dünya devletiyle imihal buyurdu. Enbiya nefislerinde kafirlere karşı nusret vaadinde yalan söylediklerini zannetdiler. Veyahut enbiyanın vaadleri ve vaidleri uzun müddet tezahür etmemekle kafirler enbiyanın yalan söylediklerini zannetdiler. Neticede onlara bizim nusretimiz geldi, dilediğimiz kimseler kurtarıldı. Bizim azabımız mücrim olan kavimden reddolunmaz"(Yusuf 12/110)
Kafirlerin ittifakla enbiyayı reddetmesinden dolayı Enbiya kendi içinde tereddüde düşüp "Acaba biz yalancı mıyız.? Bize baliğ olan şey, galiba kizb tarikiyle vaki olmuştur?". Bu şekilde peygamberlerin canı zanna düşer. Bu halden sonra Hakk'ın nusreti yetişir.
Halkın çoğunun zihninde bir evliya portresi vardır. Uzun boylu olacak, sakalı göbeğine, cübbeli, sarıklı, mestli v.s"zihinde tasavvur ettiği hu ölçüleri bir veliyyi kamilde göremezlerse inkar ederler:" Bundan evliya mı olur "derler.
Geçmiş evliyayı tasdik halka kolay gelir. Fakat kendi zamanlarındaki evliyayı tasdik zor gelir. Çünkü,muasırları olan evliya kendileri gibi yer içer bir halde gördükleri vakit, kabul ve tasdik etmek nefislerine güç gelir. Diğer din sahipleri de böyledir. Museviler, Hz.İsa (a.s)'ın suretini gördüklerinde, inkar ettiler ve İseviler de geçmiş peygamberleri tasdik ettikleri halde, sureti Muhammediyyeyi gördüklerinde inkar ettiler.
Meydanda olan Evliyaullahı tanımamak hususunda Hakk'ın basiretleri mühürlemesi acip bir durumdur. Amcası olan Ebu Lehep bile taaccübde kalmıştır."Belki kafirler kendi cinslerinden inzar edici geldiğine taaccüp edip, bu acip bir şeydir dediler"(Kaf 50/2)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder