Mustafa Devati Hazretleri Tuhfetüs sufiyyun (Sufelere hediyeler)isimli eserinde manevi ilerleyiş için bir şeyhe intisabı gerekli görmektedir.O,manevi ilerleyişi kolay ama kemal noktasında daimi kalmanın zor olduğu kanaatındadır.Şöyle diyor:"
Beyim ! bilesin ki ,tasavvuf yolunda yürümek,bir merdiven gibidir.Buna yönelen her istekli kişi merdivene çıkar.Ancak o merdivenin zirvesinde durup ihsan-ı ilahi kuşunu yakalamak mert kişinin işidir.Ayağı kayıp o merdivenlerden düşenin gıdası daima cife olur.Merdivenin başına çıkıp kendisini kamil oldu zanneden ,mürit ve muhipleriyle mağrur olan kişi ise red ve terkedilir.Resulü Ekrem buyurmuşlardır ki:"Dünya hayatında zilleti tercih eden kişi Kıyamette Allah katında aziz ve muhterem olur.Bu fakirde tasavvuf yoluna girmeden önce meşayıhın izzetine ,yüceliğine imrenirdim,Sonra bu ilhamlar kalbime doğunca izzet kiminmiş anladım.ardından tamamen dünyevi izzetten geçip ,zillet köşesini tercih ettim"
Maneviyat ilmini bizzat Resulü Ekrem Efendimizden alan Devati hazretleri Vahdetin sırlarına erebilmek için halvetin şart olduğunu,halk içinde Hak ile olmanın çok zor hatta imkansız olduğunu söyler.Dünyevi işleri kalbe koymanın maneviyata zararını ,nafilelerin lüzumunu ve zahiri duyuları kontrol altına almanın gerekliliğini çok sık vurgular
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder