Denilir ki iki zümre Ahmed-i Mürsel'in dinini eleyip havaya savurdu.Bu sünni kesimde uydurmacı şeyhlik ile Şiilerde rastgele içtihad ile vaki oldu.Tarikatlarda uydurmacı şeyhlik şu şekilde olur.Tarikatta bir efendiye devam eden insanlar arasından efendi dünyayı değiştikten sonra bir takım insanlar çıkar ve efendi'nin kendisine emanetleri devrettiğini, bu devir esnasında Resulullah (SAV) efendimiz ile dört halifenin hazır olduklarını beyan ederek emanetin kendinde olduğunu ima ile diğerlerinin kendisine tabi olmasını istemesidir.Bu hal bazen mürşit dünyadan göçmeden de vukua gelir.Buna "dükkan içinde dükkan açmak"^da denir.Bu beyanlar ne kadar gerçek tartışılır.Ancak, dünyayı değiştiren efendinin uslubunda böyle şeyler varmıdır?.Yani Efendi yaşarken "Ben şuyum, ben buyum" kelamları var mıdır?Muhtemelen ehli tasavvufn hiçbirinde bu kelamlar yoktur.Zira bu kelamlar manevi bir iddiadır.İddia edenler denenirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder