Bir padişah söz arasında şeyhin birine:"Dile benden ne dilersen; yani benden ne istiyorsan söyle, onu yerine getireyim, sen sevindireyim" dedi.
ŞEYH "eY pADİŞAH" DEDİ."bANA BÖYLE BİR LAF SÖYLEDİĞİN İÇİN UTANMIYOR MUSUN?sEN BANA BAĞIŞTA BULUNACAK GÜÇTE DEĞİLSİN.bİRAZ DAHA YÜKSEL , BİRAZ DAHA GÜÇLEN ONDAN SONRA İYİLİK YAPMAYA KALK.
Benim iki kölem vardır.Onların ikisi de hor, hakir kişilerdir.Ama onların her ikiside sana emir vermektedirler.Sen padişahsın, fakat o iki köle nin kölesi olmuşsun , haberin yok.
Padişah;"O iki köle kimlerdir? Kölelerin bana emir vermeleri benim için xerefsizliktir, aşağılıklıkdır." diye sordu.,
Şeyh de:"O iki köleden birinin adı öfke(hiddet), öbürünün adı şehvettir" diye cevap verdi.
Hirddetini , şehvetini yenerek dünya padişahlığından ferağat eden, vazgeçen dervişi padişah bil ki, onunnuru ay ve güneş olmaksızın parlar durur.
Kendisi manevi bir hazine olan zatın hazinesi vardır.Hakikatte varlık, maddi varlığa düşman olan kimsenindir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder