Ağzımızdan çıkan sözler aslında bir lokmadır. Ağzımızdan çıksa da başkasının kulağına girmektedir. Bu sözler zehirli bir gıdanın yaptığını muhatabında gerçekleştirir. Aslında bizim ağzımızdan çıksa da aslında birinci derecede zararı kendi nefsimize vermekteyiz. Bunun için ayette "Ey nefislerine zulmeden kullarım" hitabı yapılır. Biz ma'siyet olan hallerle nefsimize zulüm yapmaktayız. Zararı hep karşıda gerçekleşti diye düşünürüz. Halbuki niyetler bizim içimizde kaldığı için zarar bizedir.
Bilgeler yalnızca tam anlamıyla hikmet olan sözü söylerler; yenildiği zaman sağlık getirecek lokmaya el uzatırlar. Bu durumda yenen lokma şifa olur,bu durumda söylenen söz de hikmet olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder