DİN KONUSU

Din konusunda İmam Ali'nin (a.s) hikmetli sözlerinden bazıları şöyledir: 

“Her kim dininde dikkatli olursa kıyamet günü yüce bir makama erişir.” (Gurer’ul-Hikem, 8807).

 “Din nurdur.” (a.g.e., 213).

 “Şüphesiz dinin en üstünü Allah için sevmek ve Allah için buğzetmektir.” (a.g.e, 3540).

 “Din insanı korur.” (a.g.e., 1).

 “Din en güçlü dayanaktır.” (a.g.e., 489).

 İmam Sâdık (a.s) ise şöyle buyurdu: “Mü'minlerin Emiri Ali (a.s) konuşmalarında şu cümleyi sık sık ifade ederdi: Ey insanlar! Dindar olun! Dindar olun! Şüphesiz dindar olduğunuz halde bir kötülük işlemeniz, dinsiz olduğunuz halde iyilik işlemenizden daha hayırlıdır. Zira dinde günah bağışlanır ama dinsizlikte iyilik kabul görmez.” (Nehc’us-Seade, 3/368).

 Dinin afeti hususunda İmam Ali (a.s) buyurdu ki: “Dinin afeti kötü zanda bulunmaktır.” (Gurer’ul-Hikem, 3924).

 Yine buyurdu ki: “Dinin fesadı dünyadır.” (a.g.e., 6554).

 İmam Ali (a.s) şöyle buyurdu: “Bela gelip çatınca mallarınızı, canlarınıza kalkan kılın. Bir olay ortaya çıktığında canlarınızı dinlerinize feda edin. Bilin ki dini helak olan kimse helak olmuş ve dini yağmalanan kimse yağmalanmıştır.” (a.g.e., 216/2).

 İmam Sâdık (a.s), musibet esnasında şöyle buyururdu: “Musibetimizi dinimizde kılmayan Allah’a hamd olsun.” (el-Bihar, 78/268/183).

 Dini olmayan kimseler hakkında imamların sözleri ise şöyledir:

 İmam Bakır (a.s): “Allah’a isyan edene itaat eden kimsenin dini yoktur. Allah’a isnad edilen bâtıl/yalan bir iftiraya düşen kimsenin dini yoktur. Allah’ın ayetlerinden bir şeyi inkar eden kimsenin dini yoktur.” (el-Kafi, 2/373/4).

 İmam Sâdık (a.s): “Allah’tan olmayan zalim bir imamın velayetine inanan kimsenin dini yoktur.” (el-Bihar, 72/135/19).

 İmam Sâdık (a.s): “Ahdi, sözü olmayan kimsenin dini de yoktur.” (a.g.e., 84/252/48).

 İmam Sâdık (a.s): “Din için sevmeyen ve din için buğzetmeyen kimsenin dini yoktur.” (el-Kafi, 2/127/16).

 İmam Kazım (a.s): “Mürüvveti olmayan kimsenin dini de olmaz.” (Tuhef’ul-Ukul, 389).

 İmam Rıza (a.s): “Takvası olmayan kimsenin dini yoktur.” (Kemal’ud-Din, 371/5). (Muhammed Muhammedî Reyşehrî, Mizanu'l-Hikmet