"Arifler her zaman dardadır denilmiştir.Bu sözün manası şudur:Avamın darda kalması , sebeblerin tahrik ve uyarmasıyladır.Bu ortadan kalkınca , onların darlığı gider.Bu durum onların hislerinin/duyularının şühud/müşahedelerine galip olmasından dolayıdır.Eğer onlar , Allah'ın her şeye şamil ve kuşatan kabzasına şahit olsalar , Allah'a zaruret ve ihtiyaçlarının devamlı olduğunu bilirlerdi.Darda kalma/zaruret şart ve vasfı devam ettiği için ariflerin duası sürekli makbuldur.
Duada en önemli husus niyetleri halis kılmak, itikadı şüphelerin kirinden temizlenmek ve nasuh tevbe ile Allah'dan yardım istemektir.Sonra semadan gelecek yardım ve imdada mahal olması için aza ve organları temizlemek gerekir. Misvaklanmak, güzel koku sürünmek, abdest almak, kıbleye dönmek, ihtiyaçları ve duaları arz etmeden önce Allah'ı zikretmek, sena etmek, Rasulullah (sav) salat ve selam getirmek.Tazarruda bulunarak ve yalvararak ellerini açmak ve omuz hizasına kadar kaldırmak.
Beyazid-i Bestami şöyle demiştir:"Bir gece Allah'a dua ettim.Hava çok soğuk olduğu için ellerimden sadece birisini elbisemin yeninden dışarı çıkardım.Bu arada uyuyakalmışım.Rüyamda gördüm ki, çıkardığım el nur dolmuş, diğeri de bomboş."Neden bu böyle oldu ya Rabbi" dedim."Talep için çıkardığın elini doldurduk,örttüğün ise mahrum kaldı" diye nida olundu.
Bazıları:"Şayet hava soğuk yahut özür sahibi ise ,şehadet parmağı ile işaret eder.Bu iki avucunu açma yerine geçer" demişlerdir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder