Zünnun Mısri (r.a)der ki:Yolculuk sırasında bir gün bir şehrin kapısına ulaştım.Şehrin içine girmek istedim.o şehrin kapısı üzerinde bir köşk gördüm.Onda bir ırmak akıyordu.Irmağın yanına gittim ve abdest aldım.Gözüm köşkün damına düşünce ayakta duran gayet hoş ve güzel bir cariye gördüm.Cariye beni görünce şöyle dedi:
"Ey Zünnun, seni uzaktan görünce mecnun zannettim.Abdest alınca bir alim olduğunu düşündüm.Abdest alıp önüme gelince bir arif olduğunu zannettim.Şimdi kesin olarak anladım ki ne mecnunsun,ne alimsin, ne de arifsin"
Zünnun:"Neden?" diye sordu.cariye şöye dedi:"Eğer divane olsaydın abdest almazdın.Alim olsaydın başkasının hanesine ve namusuna bakmazdın.Eğer arif olsaydın , Allah'dan başkasına meyletmezdin"
Kemal Hocendi der ki:
O salike "pak yüzlü"demezler
O ki masivadan uzak değildir.Entarisinin yeni kısa olmak ona ne fayda verir
Ki onun eli dünyadan kısa değildir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder