İnsan kendinin zannettiği varlıkların(örneğin vücudunun)hiç birinde zerre kadar malikiyyetin olmadığını anlamaya başlayınca yavaş yavaş kendini tanımaya başlar.Kendisinin zannettiği varlıkların hepsinin allah'a ait olduğunu anlayınca kendini manevi bir fakirlik içinde bulur"Mutu kable en temutu"hadis-i gereğince (Ölmeden evvel ölünüz"emri yerine getirilmiş olur.Tasavvuf ehli birbirlerine bu halden maksut olarak "fakir"derler.Bu maddesel bir fakirlik anlamında değildir.İnsandan sadır olan bazı eylemleri Cenab-ı Hakk insana ait olmadığını beyan için "Attığın zaman sen atmadın","onları sen öldürmedin.velakin Allah öldürdü", "Vallahi sizi, yaptığınız işleri, Allah halk etti"buyrulmakla mahlukundan sadır olan fiilleri Hakk Teala kendisine nispet etmiştir.
İnsanın yaptığı işler Halk(yaratılma)cihetiyle Allah'a, Kesb yani kazanç cihetiyle irade-i cüziyesi kullanılmış olması nispetiyle kula nispet edilmelidir."Sana iyilikten isabet eden Allah'dan, sana fenalıktan isabet eden şey senin nefsindendir","Zerre ağırlığınca hayır işleyen onu görür, zerre ağırlığınca şer işleyen onu görür"buyrulmuştur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder