25 Nisan 2016 Pazartesi

ZİYA OSMAN SABA

"YAĞMURLU BİR GÜNDE"
O kadar istedi ki ber şeyi içim,
Dedim,kendi kendime "bari,çocuk olsaydım"
Bana bir camdan seyrettirseydi dadım
Yağmurun yağdığını bahçede sicim sicim
Üşümezdi bu yağmur gününde içim
Kulağıma öpüşle fısıldansaydı adım
Benim işte kalmamış önümde bir sevincim

Günler,evvelki günler,geçen aylar ve yıllar
Götürseydiler beni doğduğum eve kadar
O evin taşlığında
Sevinçten ağlasaydım

Son günümde olaydım,ufak o kadar ufak
Ki yavaşça en tatlı bir masala dalarak
Ve bir anne dizinde
Büsbütün uyusaydım.."
(Ziya Osman Saba)
Masumiyete olan hasret ile bir ömrün boşa geçmesi hasreti ifade edilmiş.Hakikat yolunda ilerlemiş ve denize kavuşmuş olsaydı,dünyada geçirdiği her günün elini öperek saygı duyardı:VAR OL EY SEN TERTEMİZ İNSAN YETER"derdi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder