Dini yaşayış, daima kendisine paralel olarak evrimlenen başka cinsten bir yaşayış şekline tesir yapmaktadır.Bu yaşayış, ahlaki yaşayıştır.Dindar insanın iyi ahlak sahibi olması gerektiğine hepimiz inanırız.Peygamberleri ahlaki kemale örnek olarak tanıyoruz.Dini tecrübenin en ileri basamaklarına ulaşmış veliler ahlak dahileridir.Psikolojik tahliller, dini denemeyi bizzat kendinde yapan insanın, sadece bu denemeleri yapmakla, fenalık denilen ahlakı bozucu unsurdan sıyrılıp temizlendiğini ortaya koymaktadır.Ancak bir çok insanın dini egzersizleri yapmasına rağmen ahlak değerlerinden uzak yaşadıklarını etrafımızda görmekteyiz.bunun sebebi, taklitten ibaret dini terbiyenin gerçek din terbiyesi sanılarak uygulanması, dindar bir gurup ve meslek sınıfı yaratarak ahlaki değerleri gözden uzaklaştırmasıdır.Din için en büyük tehlike budur.Dini hareketleri meslek zarureti ile yapan insanlar , ekseriye bu ibadetlerin şekline, maddesine sahip oluyor , onun ruhunu kaybediyorlar.Bu şekillere olan fevkalade bağlılık onları ithamcı ve dar kafalı yapıyor.Böyle bir dini yaşayış ahlaka bir yol olamaz.Ancak polis rolünü oynayabilir.Doğrudan doğruya işlenen ayyaşlık, kumarbazlık,cinayet v.s gibi halleri önliyebilir.Araya vasıtalar ve örtüler konularak işlenebilen ahlaki rezaletlerin hiç birine mani olamaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder