Cahiliyye kelimesi her ne kadar negatif bir anlam yüklense ve genellikle böyle kullanılsa da esasen İslam ile eski dönemi ayırt etmek için kullanılan bir sözcüktür.Cahiliyye ile kastedilen sadece "cahillik ve ilimsizlik" değildir.Toplumsal yapıda şifai kültür hakim olduğundan yazılı kültür yaygın değildi.Kur'an da geçen cahliyye kelimesi (zannul cahiliyye,hükmül cahiliyye, Teberrucul cahiliyye ,Hamiyyetel cahiliyye) Türkçedeki karşılığı gibi cahillik, ilimsizlik olarak değil hilimsizlik ve uygununu yapmamak olarak zikredilir."Ebu Cehil" olarak anılan Amr b.Hişam da cahil biri olduğundan değil, kaba ve zorba olduğundan bu sıfatı almıştır.
Efendimizin Ebu Zer hazretleri için söylediği , "Ya Eba Zer... sen , içinde henüz cahiliyye bulunan bir kimsesin..."şeklindeki hadiste kastedilen de kabalık ve kötü ahlak anlamındadır.
O dönem insanlarını "cahil-cühela" gibi bir tasvirle anlatmak yerine , hak karşısında direnen ve kabalaşan insanlar olarak anlamak daha uygun olacaktır.Cafer b. Ebi Talib Necaşi'ye Kureyşin kabalıklarını, vahşiliklerini anlatırken "ölü eti yer, komşuya kötülük eder, haramları helal sayar, birbirimizin ve başkalarının kanını dökerdik..." diyerek cahiliyye barbarlığını vurgulamıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder