BEYAZİD'İN DOSTLUĞUNU KÖPEK BİLE KABUL ETMİYOR"

Yağışlı bir günde Hazreti Beyazid-i Bestami, Bistam şehrinde bir sokaktan geçmekte imiş.Sokak dar ve yağmur suyu yerlerde gölcükler oluşturmuş. Beyazid yürüyor tam bu sırada karşısından bir köpek geliyor. Beyazıt şöyle eteklerini toplar ve yolun su birikintisi olan yerine geçer, kuru yerden köpeğe yol verir. Düşünür ki, elbisesine köpeğin tüyleri değmesin. Köpek geçerken Beyazıd'a şöyle bir bakar hal diliyle der ki:Ya Beyazıd tüylerim ıslak olsa, necis olsa da elbisene bulaşsa yedi avuç su ile yıkarsın temizlenir. Ama bak tüylerim kuru ve tertemiz.Ama senin gönlünde öyle bir gaflet pası , öyle bir gaflet küfü var ki, yedi derya ile yıkasan temizlenmez!. Beyazıd donar kalır köpeğin bu ifadesi karşısında. Hemen sonra Beyazid kendine gelir ve köpeğe der ki"Sen kıymetli bir hayvana benziyorsun.Gel seninle arkadaş olalım. Gaflet anlarımda sen beni uyarır ikaz edersin, ben de senin rızkını temin ederim.Köpek:"Ben öyle evde una ve bulgura tevekkül edenlerle arkadaşlık etmem der ve yürür gider. Meğerse Beyazıd evde küplere un ve bulgur doldurmuş nasıl olsa bunlar bana altı ay yeter diye düşünüyormuş.Köpek bu sırrı açığa vurur.Hazret gözyaşları içinde ellerini açar ve "Ya Rab Beyazıd sana veli olma davasında, oysa Beyazıd'in dostluğunu köpekler bile kabul etmiyor.