Nankörlük insana ait kötü bir durumdur.Nimetin kıymetini ve kadrini anlamamak demektir.Aslında bu,nimeti verenden uzak olmaktan kaynaklanır.Yaratıcımızın bize bahşettiği nimet,ancak onu kaybettiğimizde anlaşılır.
Sa’di Bostan isimli eserinde der ki:
Gece bekçisi hırsızlardan birinin elini bağladı.
Adamçağız bütün gece perişan oldu ıstırap çekti.
Sonra o karanlık gecenin içinde kulağına bir ses geldi:
Baktı ki bir başkası da yoksulluktan şikayet ederek inliyor.
Zavallı hırsız onun sözlerini işitince :w
“Hey züğürt, dedi, çaresizlikten neye şikayet eder durursun
Git, yat da Allah’a şükret, çünkü
Senin ellerini gece bekçisi sımsıkı bağlamış değil.”
Hiç kimse sıkıntı çekmeden
İyi günlerin kadrini bilemez.
Kıtlık yılında yoksulun geçirdiği kış
Varlıklı insana ne kadar kolay gelir.
Ceyhun kıyısında yaşayanlar suyun kıymetini ne bilecekler.
Bunu güneş altında kervandan geri kalanlara sor.
Sağlığın kadrini birkaç zaman sıtmayla eriyen kimse bilir.
Efendi davul sesiyle uyandı:
Bekçinin gecesi nasıl geçti, nerden anlıyacak?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder