Şeyh Ebu Hasan eş-Şazeli , başından geçen bir hadiseyi anlatır.Bir arkadaşımla beraber Allah’a vasıl olma talebiyle bir mağaraya sığındık.Orada bir müddet kalıp”Belki bugün yarın birisi gelir” diye beklemeye başladık.Günün birinde heybetli bir adam çıkageldi.Biz onun Allah’ın veli kullarından birisi olduğu anlayıp “Nasılsınız?” diye sorduk.O, “Bugün veya yarın ilham kapısı açılsın diye bekleyenin hali nice olur?! Ey Nefis! Niçin Allah’a bizatihi ibadete yönelmiyorsun?”diye karşılık verdi.Bunun üzerine bizde kendimize geldik.Hemen Allah Teala’ya tevbeettik.Bu olaydan sonra kalp gözümüz açıldı.
Nefisle amel etmek,nefsin varlığını artırmaktan başka bir netice doğurmaz.
Şair der ki:
Bir rehbere ulaşmazlarsa yolcular
Yolu kaybettiklerinin farkına varamazlar
O halde mürid için mürşit şarttır.Zira mürid zayıf,mürşitse müstahkem bir duvar gibidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder