ŞEKERCİ BABA

Hikaye edilir ki Şekerci baba denilen veli bir zat vardı.Bazı vakitler kendisine baygınlık gelir ve hatta günlerce baygın yattığı olurdu.Öyle ki,onu ölü zannederler  de ağzını bir bezle bağlarlardı.Bu zat bir defasında yine uzun bir baygınlık geçirdikten sonra uyandığında zevcesini boşamak ve çocuklarını terketmek istedi.Bunun sebebini de şöyle açıkladı:


"Melekut aleminde ruhlarla birlikte Peygamber (sav)'in meclisinde bulunuyordum.Resulullah (sav)"İLAHINIZ TEK BİR İLAHTIR"(Bakara 2/163) mealindeki ayeti tefsir ediyordu.Kürside tevhidin mertebelerini anlatıyordu.Kürsi dört mertebeye uygun olarak nurdan dört ayak üzerine duruyordu.Siyah nurdan olan tabiat mertebesi,kırmızı nurdan olan nefis mertebesi,yeşil nurdan olan ruh mertebesi, beyaz nurdan olan ise sır mertebesidir.Arşda bana:"Şekerci Babayı gönderin ,çocukları ağlaşıyor"denildi.Bu yüzden her şeyi terk etmek istiyorum"


Ailesi ve çocukları yalvardılar,bir daha böyle yapmayacaklarına dair yemin ettiler.Şekerci baba onları terk etme düşüncesinden vazgeçti.Ona şekerci denilmesinin sebebi ,kendisinden şeker istiyen herkese şeker verdiği içindi.Hatta bir gün onu denemek için hamamda iken ondan şeker istediler.Şekerci Baba ayağını hamamdaki mermere vurdu ve "Alın"dedi.Mermer hemen şekere dönüştü.Bu hadiseden sonra ona inandılar ve şüpheleri zail oldu