ALLAH'IN GÜLDÜĞÜ KİMSE

Abdullah b.Mesud (r.a),Peygamber sav ‘in şöyle anlattığını rivayet eder:”Cennete en son girecek kişi ,düşe kalka yürüyen ve ateşin kendisini şöyle bir yaladığı,tam ateşten kurtulduğu esnada yine ateşin kendisine yöneldiği bir kişidir.Bu adamcağız:

“Ey ateş,beni senden kurtaran zat ne kadar yücedir.Bana,benden öncekilerden ve sonrakilerden hiç kimseye ihsan eylemediği bir şeyi ihsan etmiş olmaktadır^der.O esnada yanında çok gölgelikli bir ağaç belirir,bu ağacın gölgesine karşı müthiş bir istek duyar ve:

“Ya Rab beni şu ağacın gölgesine yaklaştırırsan senden başka bir şey istemem”der.Allah Teala’da onu ağaca yaklaştırır.Adam ağacın dibindeki sudan içer.Sonra daha büyük bir ağaç belirir.adam yine:”Ya Rab beni şu ağaca yaklaştır”der başka bir şey istemeyeceğine söz verir.Allah’da onu ağaca yaklaştırır.Daha sonra çok daha büyük bir ağaç belirince adam o ağaca da yaklaşmak ister.Ağaca yaklaşınca cennetliklerin sesini duyar ve bu sefer de:”Ya Rab cennete koyulursam başka bir şey istemeyeceğim”der.Bunun üzerine Cenab-ı Hakk:Ey Ademoğlu !ne kadar sözünden cayan birisin.Bu kaçınca söz verip sözünden dönüşün?şimdi söyle bana ,sana dünyanın iki mislini vermeme razı olurmusun?”der.Adam bunu duyunca:”Alemlerin Rabbi olduğun halde benimle alay mı ediyorsun ya Rab?”der.

İbni Mesud bunu anlattıktan sonra gülmüş.”Niye gülüyorsun”diye sorulunca:”Resulü Ekrem’de böyle gülmüştü”demiş.”Peki o niye gülmüş?”sorusuna da:”Rabbül Alemin güldüğü için”diye cevaplamış.Sonra Cenab-ı Hakk adama şöyle der:”Alay etmiyorum.Ben her istediğimi yapmaya kadirim”