Cahiliyye arapları arasında ,Efendimiz (SAV) devri ve sonrasında dört kişi "DAHİ" olarak kabul edilir.Bunlar Muaviye , Muğire b.Şube, Amr ibnül As ve Ziyad. Bunlar zekada ve siyasette ileri olan şahıslardır.Arap tarihçileri bu şahısların şu şekilde takdim etmişlerdir:
Muaviye ;işleri enine boyuna düşünüp yapan,
Amr ibnul As :hemen cevap verme yeteneğine sahip olan
Muğire b.Şube;problemleri politik yoldan çözüme kavuşturan
Ziyad ; bütün küçük ve büyük meseleleri biraz da şiddet yoluyla halleden kimseler olarak takdim etmişlerdir .
Muaviye ; İnsanlarla ilişkilerine son derece önem veren ve onu sağlam temeller üzerine oturtmaya çaba gösteren Muaviye ,bu konudaki prensibini şu şekilde açıklamıştır:"İnsanlarla kendi aramda ebediyyen koparmadığım bir dostluk bağı vardır.Onlar ipi koparmaya çalıştıklarında ben onu gevşetirim , onlar ipi gevşetirlerse ben ona asılırım".
Muaviyenin kırk yıllık siyasi ve idari hayatı üzerine bina ettiği en önemli prensiplerinden birisi de parasının iş gördüğü yerde konuşmaya, konuşmanın iş gördüğü yerde kırbaca, kırbacın iş gördüğü yerde kılıca gerek duymayışıdır.Bütün bunların kifayet etmediği yerde ise güce başvurmuştur.Muaviye hilafetin ya da idarenin din yoluyla elde edilemeyeceği , onu ele geçirmek için kuvvete , para sarf etmeye ve insanların kalplerini elde edilmesine gerek olduğunu belirtmiştir
bU ŞAHISLARIN HEPSİ DE DİNİ HASSASİYETLERİ ZAYIF , ÇOK ZEKİ, UYANIK, YÖNETİM KABİLİYETİ YÜKSEK KİŞİLERDİR.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder